Een zee van geluk, en verdriet - Het verhaal van Rob en Jasmijn
"Dag Mario, met Jasmijn gaat het vrij slecht. Ze eet en drinkt weinig en ze is veel moe. Hopelijk kan ze wel snel naar huis. Helaas moet ze zich wel bezighouden met moeilijke onderwerpen als euthanasie, maar ze heeft de situatie nu ook erg knap kunnen accepteren.
Gelukkig haalt ze wel nog plezier uit haar dagen, bijvoorbeeld door aan iedereen de foto's en het filmpje van de bruiloft te laten zien."
Dringend verzoek
Vorig jaar september werd ik door Rob gebeld, hij vertelde dat hij de broer was van een mooie bruid die ik in het verleden gefotografeerd had.
"Hoi Mario, normaal zou ik je volgend jaar bellen in plaats van nu. Mijn vriendin Jasmijn en ik gaan trouwen, ze is een grote fan van jouw werk en we willen weten of je tijd en zin hebt om onze bruiloft te fotograferen. Jasmijn en ik waren van plan om volgend jaar in het voorjaar te trouwen maar door omstandigheden hebben we besloten om snel te trouwen (binnen 2 weken)."
Ik was heel blij om te horen dat Jasmijn mijn werk mooi vond, maar op die dag had ik helaas al een opdracht staan.
"Ja, ik begrijp het, maar ik bel je omdat we de bruiloft moesten versnellen en Jasmijn wil graag dat je de foto's maakt. Als het echt niet lukt maakt het niet uit maar dat zouden we heel jammer vinden."
Rob vertelde toen dat Jasmijn ernstig ziek was en dat ze bang waren dat ze het voorjaar van 2018 niet zou halen.
Tien maanden voor het telefoontje van Rob voelde Jasmijn zich opeens heel slecht en na een aantal onderzoeken bleek dat kanker haar lichaam had binnengetreden. Maanden had ze alles gedaan om er vanaf te komen. Soms leek het goed te gaan en soms ging het weer slecht. Toen Rob mij belde had Jasmijn een moeilijke periode achter de rug en ze vreesde dat ze het nieuwjaar niet zou halen, de bruiloft moest snel geregeld worden. Natuurlijk, wat ik dan ook op de dag van hun bruiloft moest doen, dit kon verplaats worden. Na een paar uur was het geregeld. De mensen van de andere opdracht begrepen het helemaal.
Met gemengde gevoelens ging ik de bruiloft van Jasmijn en Rob fotograferen.
De liefde komt altijd terug
Het was drie jaar geleden toen ik Jasmijn voor het eerst zag; een mooie slanke vrouw met lang haar en een aanstekelijke lach. Ze was al met Rob tijdens de bruiloft van zijn zus. Op dat moment, geconcentreerd op mijn werk, heb ik niet zo op hen gelet en heb ik er verder niet aan gedacht.
Als fotograaf weet je nooit waar je werk terecht komt of wie naar je werk kijkt. Met alle liefde probeer je op de juiste plek te zijn op het juiste moment. Je doet je best om onzichtbaar te zijn tijdens belangrijke momenten en je zorgt dat je mensen niet onderbreekt. Je doet je best om elk moment op de beste en mooiste manier vast te leggen en niets te missen. Je doet alles met de hoop dat als iemand ooit je werk ziet, het goed en waardevol is afgezien van wie er naar kijkt en dat je mensen blij kan maken met je werk. Pas later kwam ik erachter dat Jasmijn mijn werk zo mooi vond, dat ze dit tegen anderen heeft verteld en ik (onwetend) door haar lieve reclame werk had gekregen.
Als fotograaf, de liefde die je in je werk stopt, die komt altijd terug.
De bruiloft
Orkaan Ophelia had de dag bedekt met een magische gouden lucht. Op het nieuws waren foto's te zien van verschillende plekken in de wereld waar een gouden gloed de landschappen verkleurde. Het was de droom van alle fotografen; een dag lang 'golden hour'. Het was een bijzondere dag voor een bruiloft.
Voor de bruiloft waren alleen de belangrijkste mensen uitgenodigd, het was klein en intiem.
Samen met Rob wachtten wel vol spanning in de trouwzaal. Het was een bitterzoet moment die voor mijn gevoel voor iedereen heel pijnlijk zou worden.
We hadden alleen geen idee dat Jasmijn niet van plan was om het verdriet haar vreugde te laten stelen. In één seconde verbrak Jasmijn alle spanning en verliet alle verdriet de trouwzaal. Dansend liep ze samen met haar vader de zaal binnen op het ritme van 'Plage' van de Crystal Fighters, en zette zo een glimlacht op het gezicht van alle aanwezigen. Het was een enorm teken van levendigheid, geluk en moed die ik nooit zal vergeten.Het was een feest waar er geen ruimte was voor verdriet. Er was alleen ruimte voor tranen van geluk, zoals elke bruiloft zou moeten zijn.
Na een mooie ceremonie ging de familie dit vieren met een brunch bij Slot Doddendael. Daar hebben we, naar mijn mening, sommige van mijn mooiste foto's gemaakt. Niet alleen door de gouden kleur van de lucht die Ophelia had veroorzaakt, maar ook omdat Jasmijn één van mijn mooiste bruiden ooit is. Kort daarna wilde Jasmijn toch met het feest stoppen omdat ze te moe was om door te gaan en werd het ook voor mij tijd om naar huis te gaan.
herfst-bruiloft-slot-doddendael-trouwen
Tragische schoonheid
Na de bruiloft zei ik tegen Rob dat ik normaal drie weken doe om foto's af te leveren (door de drukte tijdens het hoge seizoen). Ik zei ook dat gezien de situatie, als het opeens slechter zou gaan, zij mijn top prioriteit zouden worden en dat ik de foto's snel af zou krijgen als dat nodig was. Helaas was dat na een paar dagen het geval, Jasmijn was na de bruiloft weer ziek en moest naar het ziekenhuis.
Ik had, voor het eerst in een lange tijd, totaal geen moeite met een aantal "all-nighters" en na een aantal dagen had ik de foto's klaar. Vanuit het ziekenhuis kreeg ik berichten van Rob en Jasmijn dat ze (gelukkig) heel blij waren met de foto's. Zo konden ze de dag herleven. Ik was vooral opgelucht dat ik op tijd klaar was en dat ik dat voor hen kon betekenen.
Het was niet eens een maand na de bruiloft toen ik het slechte nieuws kreeg. Op haar zevenentwintigste had Jasmijn rust genomen van haar strijd en haar pijn. Op die avond waren haar ouders nog bij mij thuis langs geweest en deelden ze met mij dat Jasmijn tot het laatste moment sterk was gebleven en met een glimlach afscheid had genomen. Jasmijn is voor mij een voorbeeld, een voorbeeld van kracht en moed. Ze is mijn perfecte bruid, vol hart, vol hoop en liefde voor het leven. Ze laat een diepe indruk achter op mij maar zeker ook op alle mensen die ze kende.
Hoe mooi en eervol kan het zijn om iemand blij te mogen maken met je werk? Dit is zeker mijn gedachte bij elke bruiloft die ik fotografeer, maar dit keer was dat veel groter en belangrijker. Dit zal ik nooit vergeten en daarom...
Lieve Jasmijn, lieve Rob, dank jullie wel!
Jasmijn deed onderzoek naar de strijd tegen kanker. Helaas heeft ze niet zelf tot een oplossing kunnen komen voor deze vreselijke ziekte. Haar leven was te kort om deze droom te kunnen realiseren en veel mensen te kunnen helpen in hun strijd voor het leven.
Gelukkig kunnen we met z'n allen helpen in de strijd tegen kanker. Hierbij zet ik een aantal links van stichtingen en fondsen die onderzoek doen naar het bestrijden van kanker. Daar kun je lezen hoe je in de strijd kan helpen. Als je niet in de gelegenheid bent om een financiële
bijdrage te doen of je hebt weinig tijd, dan kan je altijd dit verhaal delen met vrienden en kennissen.
Wie weet kan dit verhaal een klein verschil maken in de wereld en alsnog Jasmijn helpen in haar strijd. Zelfs na haar overlijden.
